ფერმენტული რეცხვის პროცესში ცელულოზა მოქმედებენ ბამბის ბოჭკოებზე არსებულ ცელულოზაზე, ქსოვილიდან ინდიგოს საღებავს გამოყოფენ. ფერმენტული რეცხვით მიღწეული ეფექტის მოდიფიცირება შესაძლებელია ნეიტრალური ან მჟავე pH-ის მქონე ცელულოზას გამოყენებით და დამატებითი მექანიკური შერყევის შემოღებით, მაგალითად, ფოლადის ბურთულებით.
სხვა ტექნიკასთან შედარებით, ფერმენტებით რეცხვის უპირატესობები უფრო მდგრადად ითვლება, ვიდრე ქვის რეცხვა ან მჟავა რეცხვა, რადგან ის უფრო წყლის ეფექტურობას ანიჭებს. ქვის რეცხვის შედეგად დარჩენილი პემზის ფრაგმენტების მოსაშორებლად დიდი რაოდენობით წყალია საჭირო, ხოლო მჟავა რეცხვა სასურველი ეფექტის მისაღწევად მრავალჯერადი რეცხვის ციკლს მოიცავს.[5] ფერმენტების სუბსტრატის სპეციფიკურობა ასევე ამ ტექნიკას უფრო დახვეწილს ხდის ჯინსის დამუშავების სხვა მეთოდებთან შედარებით.
მას ასევე აქვს ნაკლოვანებები: ფერმენტული რეცხვისას, ფერმენტული აქტივობით გამოყოფილი საღებავი მიდრეკილია ქსოვილზე ხელახლა დალექვისკენ („უკუშეღებვა“). რეცხვის სპეციალისტები არიანა ბოლზონი და ტროი შტრები აკრიტიკებენ ფერმენტული რეცხვით გარეცხილი ჯინსის ხარისხს ქვაში გარეცხილ ჯინსთან შედარებით, თუმცა თანხმდებიან, რომ საშუალო მომხმარებელი ამ განსხვავებას ვერ შეამჩნევს.
რაც შეეხება ისტორიას, 1980-იანი წლების შუა პერიოდში, ქვების რეცხვის გარემოზე ზემოქმედების აღიარებამ და გარემოსდაცვითი რეგულაციების ზრდამ მდგრადი ალტერნატივის მოთხოვნა გამოიწვია. ფერმენტებით რეცხვა ევროპაში 1989 წელს დაინერგა და მომდევნო წელს შეერთებულ შტატებშიც დანერგეს. ეს ტექნიკა 1990-იანი წლების ბოლოდან უფრო ინტენსიური სამეცნიერო კვლევის საგანი გახდა. 2017 წელს, Novozymes-მა შეიმუშავა ტექნიკა, რომლის მიხედვითაც ფერმენტები პირდაპირ ჯინსებზე შეისხურებოდა დახურული სარეცხი მანქანის სისტემაში, ფერმენტების ღია სარეცხ მანქანაში დამატების ნაცვლად, რითაც კიდევ უფრო შემცირდა ფერმენტებით რეცხვისთვის საჭირო წყლის რაოდენობა.
გამოქვეყნების დრო: 2025 წლის 4 ივნისი